Çarpışma
Acıyla açtı gözlerini. Geçmişte kaçındığı bütün hisleri, sanki bir anda yüreğine çöreklenmişti. Nefes nefese mutfağa sürüklenip bir bardak su içti; sanki birikmiş çoraklığını asla dindiremeyecek gibi. Haklıydı kendince. Pişmanlıklarını kanalizasyon borularına savuşturması yetmemiş, iç denizine akıtmış ve hepsini canlı tutmuş biriydi. Ne yapsa değişemezdi. "Can çıkar huy çıkmaz" statik tutumunun gözler önüne serilmiş haliydi. Kendine mahkum olmak veya tutsak kalmak... Farklı yazınca hissiyat değişir mi? Kelimeler bazen ne kadar anlamsız! Sadece bir araç yazım; iletişim denen insan icadı, başkalarına kendini anlatma çabası. Oysa doğru kelimeleri bulmak için çırpınmak, başlı başına bir savaş değil mi? - Bu noktada yazar hikayesini yarıda keser ve kelimelerin ifade ettiklerini düşünmeye başlar. Ya bunca yıl doğru konumunu bularak yaratmaya çalıştığı her şey bir illüzyonun eseriyse ve en baştan beri asla gerçeklik yaşatmayacak, gerçekliği ifade edemeyecek bir sevdaya tutulduys