Ekilmiş Eksiklik

Mırr... Mırr...

Uyandı seslere. Gümbür gümbür gelen cızırtı dimdik etti tüylerini. Etrafına bakındı. Kimse yoktu aslında; sahip olamadıkları gibi. Sessizliğe gömülen bedeni derin bir nefes aldı. Kimse yoktu aslında işte; kimsenin tekme atamayacağı gibi.

Sokak köşeleri en sevdiği yatak yorgandı hep. Çünkü kalabalıkta asla zarar veremezlerdi ona, kaybolup giderdi bir birey olarak. Çamurlanması önemli değildi. Önemli olanları çoktan yitirmişti.

Mırr... Mır...

Kafasını okşadı tanımadığı bir el. Aniden uyandı. Önce tırmalayacak gibi oldu; fakat şevkatliydi okşayan el. Dinlemeyi seçti. Gözlerini kıstı, oturur pozisyonda kendisini okşayan ele baktı. Açıkladı kendisini o el, dillere döktü sevdasını. "Sevgi çok arsız." dedi kendi kendine.
Aldanma şimdi bu gece.
Kuyruğunu salladı tepkisizce.

Okşayan el, geri çekildi. Halbuki sadece hissettiklerini sezdirmişti.

Ertesi gün, yine aynı köşesinde, aynı miskinlikle gerinirken gördü o eli. Bu sefer yanından ilgisizce geçip gitmişti. "Mırr..."ladı istemsiz.

Ve dipteki kedi, kuyruğunu sallaya sallaya gülümsedi.

Hoyratça yaşadığı hayatında biriktirdikleri bir parça tırnak, bir parça patiydi. Kendisi seçmemişti. Bittiği günde bırakacaktı kemiklerini.

O, gülümsedi.

Gülümsemeyi tercih etti.

Sürünmesi yetmezdi. Sarı tüyleri temizlikten parlasın istedi.

Tek bir okşama, kuyruğuna bağlanan bütün tenekelerin acısını bastırmaya yetmişti.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"Chares Dickens - Büyük Umutlar" Kitap Eleştirisi (Kitabı okumuş olanlar için)

Resim
- Bunun ne olduğunu biliyor musun? - Evet efendim, göğsünüz… - Hayır! Bu benim kalbim, ve kırıldı… Bazı hayat döngülerinde tutulup kalmak herkesin yaşadığı bir anı değildir. En azından gördüklerimi söylüyorum size; yalan söyleyecek değilim. Kalbin en ortasından, kanamayı bile geciktirecek denli ince bir çizgiyle kanırtan yaşam öyküleri, gerçek olmasalar da, eninde sonunda yaralar bazı yürekleri. Yazacak çok şey var ve bir o kadar da az… Klişeler iyi satar diye değil, birazdan kanamaya başlayacağım, ondan çabucak atmak istiyorum üzerimdeki vazifeyi. Charles Dickens’ın “Büyük Umutlar”ı kalın bir kitap, evet; ama her sayfa sayısını hak etmiş bir roman. İçinde aşkı, nefreti, nankörlüğü, sersefilliği, zenginliğin uçarı havasını, patlayan balonları, mahkûmiyetin soluk isini aynı anda duyumsatan bir eser. Sanki Pip ile ben de çocuktum, ergendim, olgunlaştım ve büyüdüm. Sanki Estella’ya ben de âşıktım. Sanki hayatımın en verimli dönemind
Devamı

"Gustave Flaubert - Madam Bovary" Kitap Eleştirisi (Kitabı okumuş olanlar için)

Resim
“...Ateş her yanını aydınlatıyordu onun, çiğ ışık giysisinin örgülerine, beyaz teninin gözeneklerine, arada bir kırptığı gözkapaklarına doluyordu. Yarı açık kapıdan rüzgar estikçe büyük bir kırmızı ışık geçiyordu üstünden.” Kendi çaresizliğinde aşka sarılan bir kadın o kadar çok sever ki, zaten saçmalık olan aşk kavramı iyice manasızlaşır. Kadının yapamayacağı şey kalmamıştır artık; ve bunun getirisiyle beraber dağılan hayatları toplamaya çalışmak “kaçışma aşkı”nın büyüsünden de büyük bir zorluktadır. Madam Bovary’nin hayat çizelgesini bu şekilde tarif etmek en doğrusu. Huzursuzluk. Madam Bovary’nin hikayesinde bildik bir aşk öyküsü var aslında. Kocası, onu öyle çaresizce sever ki ve o kadar iyidir ki, öylesine sıkıcı bir adama dönüşüverir. Yaptıklarından dolayı Madam Bovary’yi tamamiyle suçlamak ahlaken doğru gelse de insan doğasına baktığımızda bu suçlamanın ahlaksızlığına tanık oluruz. Kimimiz onun kadar lüks, para, unvan arasak, hiçbirimiz de Charles’la mutlu olamazdık. Ki
Devamı

Günce - 15 Mart, 22

 Çocukluğum Suadiye 'de, uzunca bir sokakta geçti. Okul dönemi biter bitmez anneannemin evine taşınır, tüm yazı orada geçirirdim. Az araba, bol akran, çok hareket ve fazlaca hayal ürünü ile ürettiğimiz oyunlarla yemek yemeyi bile unuttuğumuz günler geçirirdim.  Gece olunca anneannemin kucağında televizyonda film izlerdik, o uyuyakalırdı. Odalarımıza geçtiğimizde dayımın zamanında evde gizli sığınaklar yaratıp sakladığı kitaplara göz atardım; hepsi eskimiş kağıt kokan ve içinde çoğu kişinin duymak istemeyeceği fikirler barındıran hayal dünyalarıydı. Uykuya daldığımda, kendi hayal dünyamla baş başa kalır, tüm gün özümsediğim bilgi birikimi ve deneyimlerden bağımsız dünyalarda kah büyülenir kah kavrulurdum. Büyümeye başladığım o dönem geldiğinde kafamda binlerce soru, hala sokakta top oynamak isterken bir yandan top oynadığım çocuğa baktığımda karnıma giren ağrıları keşfetmeye çalışıyordum. Her şey her gün defalarca karışırken hayat da devam ediyordu: sokaktaki araba sayısı artıyor, &
Devamı