Alev aldı kör korlarım... Neden niçin bu çabam yalnız kalmaya? Birine olan sevgimi gösteremedikten sonra bir şeyler hissetmiş varsayabilir mi bir insan kendini?
...Rakımdan bir yudum alıyorum ve dumanı kağıt parçalarına üflüyorum. Anason kokusu burnuma geri çarpıyor. Bir, "Oh!" çekiyorum; kimseye aldırmadan, seslice.
Dünyaya haykırabildiğim tek şey zevklerim işte!
...Gözlerine bakamazdım ben sevdalandıklarımın. Senin gözlerinde ise kaybolabilirdim...Tek hamle gerekiyordu belki de seni kendime çekmem için, belki de kendimi kandırıyorum. Aslında gerçekleri kabul etmek istemiyorum...
Bir nefes.
Bir nefes daha...
Kendisini bulabilmek için boğulmayı bile göze alabileceğini kimse bilemeyecek.
Uğraşılması zor; ama bence buna değer biri.
O ise...
Umrunda değil ki!
Sadece gülümsemek istiyor. Çünkü normalde hayat O'na çok basıyor.
Sevse, sevdiğini anlamıyor.
Kızsa, kızdığını sonra idrak edip sinirini kendisinden çıkarıyor.
Bu insan özel üretim mi?
Sevdikçe, zavallılaşıyorum ben.Bir adam bana, "Sevdiğini söylemekten ve bu yolda küçülmekten korkulmamalı." demişti. Bu laf, benim duymak isteyeceğim ve uzun süredir duymak için beklediğim bir laftı.
"Küçülmek, cesaret ister."
Yolculuğumuz gerçekten de çok mu dalgalıydı? Peki, bundan dolayı benden uzaklaşman benim aslında gülümseyeceğim bir şey mi olmalı?
Birine yüklenmek değil; yük bindirebilmek...
...ve bir yudum daha, bir nefes...
Dışarıdan koskocaman.
Döver de, söver de.
Kapı gibi sağlam.
Hiç, bir kadının duyargaları yok bu kadında.
Duvar gibi.
Kırılmaz camdan gözleri.
...
Yok yok, hiç sinema yemek teklif etme.
Siker ve atar o seni.
İçkicidir ha! Bu da sana benden kıyak.
Biraz içir, akşam yatağında senin; tek gecelik, mümkünse gündüze çıkarmadan.
Çok sade.
Karıştırma komplike hislerle...
Kendime çok kızıyorum; hep kaybettiğim için değil! İstesem asla kaybetmezdim ben. Bilinçsizce kaybetmeyi seçiyorum. Hala aslında gayet karakterlice seçimlerimi kendim yapıyorum; ama bedenimin içinde bir iletişim bozukluğu var ve bu insanlarla olan ilişkime de yansıyor.
Çünkü kendi içinde döllenemezsen, kimsenin eli, senin kalbini hissedemez.
...
Susuyorum o bedene. O'nun da dediği gibi, dokunmak planlar gerisine düşebiliyor O'nunlayken.
Çıtım çıkmıyor. Kızıyorum kendime ve üzülüyorum geçmişimizin bulanık bir kova suya döndüğüne...
...Nasıl da sivri dilli!
İçmeyi sever!
Bir kemer gibi sarar seni.
Aldanma...
Bırakacaktır illa başka bir beden için seni.
Gül sadece O'nunla.
Gerisine bulaşma.
...
Sevmez! Küçülmez!
Ben bırakmalıyım en iyisi, O beni bırakmadan.
En küçük çaba sarf etmiyor ki!
Ben O'nu öperken bile hala gülümsüyor başka bedenlere.
Sadece aklımı karıştırmayı başarabiliyor.
Gerisi, fasa ve fiso...
...Yeniden başlayabilir miyiz? O kadar güçlü mü bağlarımız? Yoksa ben çaba sarf ederek iyice mi içine sıçarım?
Anlamak zor kendimi. Cesaretli gibi gözükürken, vücudumdaki soyut zincirler dört bir tarafımda. Ve ben açım.
...İçimden çıkmak isteyen binlerce cümleye rağmen
Susuyor yine ellerim.
Bedenimin alevleri şakaklarımdan fışkırıyor
Ve seni özlüyor kirpiklerim.
Bendeki "Sen", öylesine güzel ki
Belki de bu yüzden dokunmaya kıyamıyorum gerçek "Sen"e...
...İyi yazıyor bu kadın!
Ağzından görmeden cümlelerini, üzerine alınma sakın!
Sana döktüğünü söylediği şiirler,
Aslında başka birinin teninden çıkmadır.
İkizler burcu bu.
E, güzel de.
Çekip giderse, afallarsın.
Kendini kaptırma.
El yazısına inanma.
Ağzından duymadan cümlelerini, "Benimmiş O!" deme sakın.
Salaklaşma.
Haydi, e artık durma!
Kopar daha zaman varken kendini O'ndan...
...Bu yüzden gözlerim gözlerine mıhlandığı halde susuyor
Ve dudaklarım aralanıp söyleyemiyor
Bana rağmen bedenimin seni nasıl sevdiğini.
Ve ben, kendime sunturlu küfürler ederek uzaklaşıyorum.
Kendime yabancılaşmak pahasına,
Yine sana hem susuyor, hem sevdalanıyorum.
Bak, gördün mü?
Rahatladın, değil mi?
Şimdi güçlendin işte.
Şimdi, O'nun şiirlerine malzeme olabileceksin.
O'nun yanındayken üzüleceğine
O'nun damla damla çiziklerinde hayat bulacaksın.
O, güçlenir gibi görünürken,
Aslında O'na gücü bahşederek sen mitolojik olacaksın;
Ölmeyeceksin bir kere!
Çünkü defterleri her araladığında,
Bir hançer gibi dağlayan anıları okuyacak
Ve sonsuza kadar gözlere inmiş perde gibi hafızasında asılı kalacaksın.
Yorumlar
Yorum Gönder